Δημοτικό Συμβούλιο για τις Γαλάζιες Σημαίες - Συμπεράσματα, Απόψεις & Σχόλια

Διαβάστε το κείμενο σε εκτυπωτική μορφή.

Την Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου 2008 και ώρα 19.30 συνεδρίασε, στο δημαρχείο Μουρεσίου στη Τσαγκαράδα, δημοτικό συμβούλιο με θέμα τις Γαλάζιες Σημαίες.

Ο πρόεδρος της ΕΤΑΜ (Εταιρεία Τουριστικής Ανάπτυξης Μουρεσίου), κ. Αλτίνης, που ήταν ο υπεύθυνος τήρησης των κριτηρίων του προγράμματος, δήλωσε ότι:

• η αφαίρεση των Γαλάζιων Σημαιών δεν είναι το τέλος του κόσμου,
• η ΕΕΠΦ (Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης), συντονιστικός φορέας του προγράμματος στην Ελλάδα, δεν ενήργησε επί της ουσίας όσον αφορά τον έλεγχο και την απόφαση, και, γενικά ως οργανισμός, δεν εστιάζει στην ουσία της ποιότητας των παραλιών, αλλά σε επιμέρους θέματα και λεπτομέρειες,
• οι εθελοντές - ελεγκτές, πριν την τελική απόφαση, έκαναν επουσιώδεις παρατηρήσεις σχετικά με θέματα εμφάνισης των πινάκων ανακοίνωσης, κτλ. οι οποίες εφαρμόζονταν χωρίς αποτέλεσμα (αφήνοντας αιχμές ότι μάλλον έψαχναν να πιαστούν από κάπου),
• δεν επιθυμεί να έχει την ίδια πιστοποίηση με παραλίες που βρίσκονται μέσα στην πόλη του Βόλου (που σαφέστατα έχουν υποδιέστερο φυσικό κάλλος και καθαρότητα νερών),
• ήδη από το 2006 υπήρχε η σκέψη εξόδου από το πρόγραμμα,
• η ΕΤΑΜ θα συνεχίσει να κάνει υπεύθυνα τη δουλειά της όπως κάθε χρόνο διασφαλίζοντας την ποιότητα και τις υπηρεσίες των παραλιών.

Επίσης, ειπώθηκε ότι θα ανακινηθεί το θέμα πολιτικά με στόχο να βρεθεί η σύνδεση ανάμεσα στην ΕΕΠΦ και μια συγκεκριμένη εταιρεία κατασκευής κάδων απορριμάτων και εξοπλισμού παραλίας, η οποία προτείνεται από την ΕΕΠΦ με φυλλάδια που στέλνονται μαζί με τα επίσημα έγγραφα υποψηφιότητας για συμμετοχή στο πρόγραμμα "Γαλάζιες Σημαίες". Μάλιστα αναφέρθηκε και το όνομα του κ. Καρχιμάκη του ΠΑΣΟΚ ως πιθανός βουλευτής που θα καταθέσει σχετική επερώτηση στη Βουλή.

Αποφασίστηκε, τελικώς, ομόφωνα να μη ζητηθεί ξανά συμμετοχή στο πρόγραμμα, ενώ υπήρξαν διαβεβαιώσεις ότι θα αναζητηθεί άλλος διεθνής φορέας πιστοποίησης, πιθανόν από Αγγλία.

Οι Απόψεις μας

Βέβαια, δεν έγινε καθόλου λόγος για την ύπαρξη ή μη συνειδητής οικολογικής στρατηγικής και δράσεων προστασίας του περιβάλλοντος, που είναι και ο σκοπός του προγράμματος και της ΕΕΠΦ. Εκεί, όμως βρίσκεται η ουσία του θέματος, για εμάς. Όπως αναφέρεται σε προηγούμενα άρθρα μας, δεν ισχυριζόμαστε ότι η ύπαρξη ή μη των Γαλάζιων Σημαιών έχει τρομερό αντίκτυπο στην τουριστική κίνηση και ούτε, ότι ο μέσος εν δυνάμει επισκέπτης συμβουλεύεται τη λίστα των βραβευμένων παραλιών πριν επιλέξει κάποιον προορισμό.

Το λυπηρό είναι ότι καμία προτεραιότητα δεν δίνεται σε θέματα προστασίας του περιβάλλοντος, πράγμα με το οποίο έχει να κάνει το πρόγραμμα. Σε αυτό, ακριβώς, το σημείο έγκειται η καλοπροαίρετη κριτική μας. Φυσικά και δεν ήλθε το τέλος του κόσμου από την αφαίρεση του συμβόλου γαλάζια σημαία. Επιβεβαιώθηκε, όμως, η αίσθηση που πολλοί από εμάς είχαμε ότι ο Δήμος μας ενεργεί χωρίς καμία οικολογική συνείδηση και ευαισθησία. Και, αν θέλετε, η αφαίρεση των Γαλάζιων Σημαιών είναι το λιγότερο. Το τέλος του κόσμου (ή του Ανατολικού Πηλίου καλύτερα) θα έλθει μόλις περάσει το σχέδιο επέκτασης του σχεδίου πόλης στις παραλίες Πλάκα, Μυλοπόταμος, Λιμνιώνας και όταν ενοποιηθούν τα παραλιακά μέτωπα Παπά Νερό - Νταμούχαρη και Μυλοπόταμος - Λιμνίωνας, κατόπιν πρόσφατης εισήγησης του Δήμου Μουρεσίου στην Περιφέρεια Θεσσαλίας.

Σχόλια σχετικά με όσα ειπώθηκαν ή δεν ειπώθηκαν

Όσον αφορά τη ρητή διαβεβαίωση ότι θα βρεθεί άλλος φορεάς που θα πιστοποιεί τις παραλίες μας, επικροτούμε το γεγονός ότι δεν αφορίζεται η πιστοποίηση των παραλιών σαν έννοια και θεσμός. Βέβαια, κρατάμε τις επιφυλάξεις μας σχετικά με την απόρριψη της εκ νέου συνεργασίας με το μεγαλύτερο φορεά πιστοποίησης παραλιών παγκοσμίως (που δεν είναι άλλος από τις "Γαλάζιες Σημαίες"), αλλά με κάποιον άλλο, σαφώς, υποδιέστερο σε απήχηση και κύρος. Όπως και να έχει, πιστεύουμε, ότι αν η απόφαση πιστοποίησης των ακτών δεν συνοδεύεται από συνειδητή στροφή στην οικολογία και προστασία του φυσικού τοπίου σε στρατηγικό επίπεδο, τότε φοβόμαστε ότι θα βρεθούμε και πάλι στην ίδια θέση.

Επίσης, θεωρούμε αναγκαίο να διευκρινήσουμε κάποιες ανακρίβειες που ακούστηκαν σχετικά με τα κριτήρια που επιβάλλει το πρόγραμμα "Γαλάζιες Σημαίες":

1. Υποστηρίχθηκε η άποψη ότι το πρόγραμμα απαιτεί την ύπαρξη ναυαγοσώστη σε κάθε παραλία που φέρει τη Γαλάζια Σημαία. Άρα, το γεγονός ότι η παραλία της Νταμούχαρης που δε διέθετε ποτέ ναυαγοσώστη, αλλά βραβευόταν πάντα με τη σημαία, είναι απόδειξη ότι τόσο το πρόγραμμα, όσο και ο φορέας δεν είναι έγκυροι, ούτε αξιόπιστοι. Ο ισχυρισμός αυτός είναι παντελώς ανακριβής, γεγονός που προκύπτει από μια απλή ανάγνωση των απαιτούμενων κριτηρίων όπως αυτά δημοσιεύονται στο επίσημο site του προγράμματος http://www.blueflag.org/Criteria/Beaches. Το πρώτο, λοιπόν, κριτήριο της κατηγορίας Safety and Services, λέει ρητά:  An adequate number of lifeguards and/or lifesaving equipment must be available at the beach. Μεταφράζουμε επί λέξη: Κατάλληλος αριθμός ναυαγοσωστών και/ή ναυαγοσωστικού εξοπλισμού πρέπει να είναι διαθέσιμος στην παραλία. Δηλαδή, αρκεί απλά να υπάρχει ναυγοσωστικός εξοπλισμός (χωρίς απαραιτήτως ναυαγοσώστη) στην παραλία, που στη Νταμούχαρη, τουλάχιστον φέτος, δεν υπήρξε.

2. Μια άλλη περίπτωση παραποίησης ή παρανόησης (το ίδιο κάνει) των κριτηρίων, που χρησιμοποιήθηκε σαν επιχείρημα για να γίνει σαφές πόσο παράλογες ήταν οι απαιτήσεις του προγράμματος, ήταν ότι κάθε παραλία που συμμετέχει στο πρόγραμμα πρέπει να έχει πρόσβαση και τουαλέτες για ΑμΕΑ (Άτομα με Ειδικές Ανάγκες). Πώς είναι δυνατό να εφαρμοστεί αυτό στο Μυλοπόταμο; Και πώς ο Μυλοπόταμος είχε σημαία; Διαβάστε, όμως, τι αναφέρουν τα επίσημα κριτήρια στην πρότελευταία θέση της κατηγορίας Safety and Services: A minimum of one Blue Flag beach in each municipality must have access and toilet facilities provided for disabled persons (Τουλάχιστον μία παραλία με Γαλάζια Σημαία σε κάθε δήμο πρέπει να παρέχει πρόσβαση και υπηρεσίες υγιεινής σε ανάπηρους). Δηλαδή, δε χρειάζεται όλες οι παραλίες να είναι προσβάσιμες σε ανθρώπους με κινητικά προβλήματα, ούτε όλες να διαθέτουν σνάλογη τουαλέτα, αλλά αρκεί μόνο μία παραλία να το προσφέρει. Και αφού δεν μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο στο Μυλοπόταμο, θα μπορόυσε να ήταν μόνο Αη Γιάννης ή το Παπα Νερό.

3. Σύμφωνα με την ίδια ιστοσελίδα, το τελευταίο κριτήριο της κατηγορίας Environmental Education and Information λέει: A minimum of 5 environmental education activities must be offered (Τουλάχιστον 5 δραστηριότητες περιβαλλοντικής εκπαίδευσης πρέπει να προσφέρονται), πράγμα που ουδέποτε έγινε φέτος. Και να ήταν μόνο αυτά! Είναι τόσα τα απαιτούμενα κριτήρια που δεν τηρήθηκαν και για τα οποία δεν έγινε κανένας λόγος... κι ας πιστεύουμε εμείς ότι αφορούσαν μόνο τους κάδους απορριμάτων, τις ντουζιέρες και τις τουαλέτες. Βέβαια, εμείς τώρα ψάχνουμε αποδιοπομπαίους τράγους και κυνηγάμε μάγισσες!