Επιστολή σε ΜΜΕ

Διαβάστε το κείμενο σε εκτυπωτική μορφή.

Σαν πρώτη ενέργεια αντίδρασης και παρότρυνσης να ληφθούν μέτρα, πήραμε την πρωτοβουλία να συντάξουμε και να στείλουμε μια επώνυμη επιστολή προς δημοσίευση σε εφημερίδες των Αθηνών και της Θεσσαλίας, όπου εκπέμπουμε SOS για την κατάσταση που επικρατεί στο Πήλιο. Διαβάστε παρακάτω το κείμενο της επιστολής με τίτλο ΠΗΛΙΟ SOS, που έχει δημοσιευθεί στις εφημερίδες:

• Θεσσαλία – 25 Σεπτεμβρίου 2008
• Ναυτεμπορική – 26 Σεπτεμβρίου 2008
• Ελευθεροτυπία – 8 Οκτωβρίου 2008


Κύριε Διευθυντά,

Με αφορμή άρθρο σχετικό με την αφαίρεση της Γαλάζιας Σημαίας από 14 ελληνικές ακτές, που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα σας, θεωρούμε υποχρέωσή μας να κρούσουμε το κουδούνι του κινδύνου για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και του τουριστικού προϊόντος της περιοχής του Ανατολικού Πηλίου και, ειδικότερα, του Δήμου Μουρεσίου Μαγνησίας.

Το γεγονός ότι, από τις 14 ακτές που έχασαν τη Γαλάζια Σημαία πανελλαδικά, οι 4 είναι παραλίες του δήμου μας (Μούρεσι Πηλίου), αποτελεί απλά την κορυφή του παγόβουνου. Ειδικά, αν συνυπολογίσει κανείς ότι, οι λόγοι της αφαίρεσης δεν έχουν να κάνουν με την καθαρότητα των νερών αλλά με τις προσφερόμενες υπηρεσίες στους επισκέπτες, την ελλειπή καθαριότητα και την αδιαφορία για την προστασία του περιβάλλοντος, η απόφαση αυτή μοιάζει απόλυτα δικαιολογημένη και αναμενόμενη.

Τα τελευταία χρόνια, χωρίς κανένα πολεοδομικό σχεδιασμό, ξεπηδούν συνεχώς συγκροτήματα εξοχικών κατοικιών, τα οποία όσο κι αν τηρούν τους αρχιτεκτονικούς περιορισμούς του Πηλίου, αλλοιώνουν ανεπανόρθωτα το τοπίο, μια και ένα πρόσθετο χαρακτηριστικό της πηλιορείτικης αρχιτεκτονικής (για το οποίο η Πολεοδομία Μαγνησίας δεν έχει λάβει καμία μέριμνα) είναι η μεγάλη διασπορά των οικιμάτων. Το πιο πρόσφατο και θρασύτατο παράδειγμα είναι η υπό μελέτη κατασκευή, από την εταιρεία Panhol (με έδρα τη Θεσ/νίκη), συγκροτήματος 86 κατοικιών σε έκταση 12 στρεμάτων εντός και εκτός σχεδίου πόλης στο χωριό Μούρεσι, ο συνολικός πληθυσμός του οποίου δεν ξεπερνά τους 600 κατοίκους, με το γνωστό τερτίπι του τεμαχισμού του οικοπέδου και την έκδοση πολλαπλών ξεχωριστών αδειών (9 άδειες στην προκειμένη περίπτωση).

Συμπληρωματικά με την οργιώδη ανοικοδόμηση, φορτηγά βαρέου τύπου και μπετονιέρες κινούνται αδιάκοπα στους στενούς και γεμάτους στροφές δρόμους του Πηλίου, μπάζα και οικοδομικά υλικά εκφορτώνονται στην άκρη του δρόμου, ενώ προσβάσεις σε τουριστικές παραλίες κλείνουν προσωρινά χωρίς την ενημέρωση των παθούντων επιχειρηματιών, φαινόμενα τα οποία συνεχίζονται και κατά τη διάρκεια της περιόδου υψηλής τουριστικής κίνησης, θέτοντας σε κίνδυνο την οδική ασφάλεια των επισκεπτών.

Παράλληλα, μνημειώδη καλντερίμια αιώνων καταστρέφονται εν μία νυκτί, και επάνω τους χαράζονται χωματόδρομοι που δεν οδηγούν πουθενά, αλλά εξυπηρετούν μικροσυμφέροντα.

Όσο για την αντίληψη που επικρατεί σχετικά με τις προσφερόμενες υπηρεσίες στους επισκέπτες/λουόμενους, αυτή περιορίζεται μονάχα στην τοποθέτηση ομπρελών και σεζλόγκ (με υψηλό κόστος: 6-10 ευρώ) και στην αδειοδότηση beach bar σε ερημικές παραλίες. Καμία προτεραιότητα δεν δίνεται σε υπηρεσίες που έχουν να κάνουν με:

• το πάρκινγκ (οφθαλμοφανής είναι η έλλειψη χώρων παρκαρίσματος σε όλα τα παραθαλάσσια θέρετρα, που, σε συνάρτηση με μη ρεαλιστικές κυκλοφοριακές ρυθμίσεις που αναιρούνται στην πράξη, οδηγούν σε τέτοια συμφόρηση που θα "ζήλευε" ακόμη και το κέντρο των Αθηνών),
• τη σήμανση (οι λιγοστές δυσανάγνωστες ταμπέλες, αποκλειστικά στα ελληνικά, μπερδεύουν ακόμη και τους Έλληνες),
• την παροχή χρήσιμων πληροφοριών στους τουρίστες,
• την καθαριότητα της ακτής (κανένας έλεγχος στους υπαλλήλους καθαριότητας, ούτε συντήρηση των κάδων),
• την τοποθέτηση τουαλέτας στην παραλία,
• τη συντήρηση των ντουζιέρων,
• την πρόσβαση των επισκεπτών χωρίς ΙΧ.

Και σα να μη φθάνουν όλα αυτά, το δημοτικό συμβούλιο εισηγήθηκε, πρόσφατα, στο αρμόδιο υπουργείο, να τεθούν εντός σχεδίου πόλης οι τελευταίες παραλίες της περιοχής που διατηρούν αναλλοίωτο το φυσικό τους τοπίο (Πλάκα, Μυλοπόταμος, Λιμνιώνας). Μια τέτοια απόφαση είναι αδικαιολόγητη τόσο από οικολογικής σκοπιάς, μια και οι συγκεκριμένες παραλίες βρίσκονται εν μέσω παρθένας φύσης μακριά από οικιστικές περιοχές, όσο και από επιχειρηματικής, γιατί οι νέες τουριστικές επιχειρήσεις που θα εμφανιστούν θα οξύνουν δραματικά τον ανταγωνισμό σε τοπικό επίπεδο, τη στιγμή μάλιστα που, εκτός από την περίοδο του Αυγούστου, η προσφορά είναι πολύ μεγαλύτερη από τη ζήτηση.

Το Ανατολικό Πήλιο δεν είναι ένας καινούριος τουριστικός προορισμός που τώρα αναζητά τη θέση του στην τουριστική αγορά. Αντίθετα, αποτελεί χώρο διακοπών εδώ και 30 χρόνια. Με διακριτά και διαφοροποιημένα χαρακτηριστικά στην αντίληψη του επισκέπτη έχει κερδίσει ένα σημαντικό αριθμό φανατικών και επαναλαμβανόμενων τουριστών, που σίγουρα δεν έχουν ένα συμβατικό ή μαζικό προφίλ. Δυστυχώς, όμως, ποτέ δεν υπήρξε κάποια σοβαρή απόπειρα ανάλυσης των χαρακτηριστικών του ιδανικού επισκέπτη, με αποτέλεσμα να μη βρίσκονται λύσεις για την επέκταση της τουριστικής περιόδου, που είναι ο διακαής πόθος των ντόπιων επιχειρηματιών. Αντί αυτού, παρατηρείται, τελευταία, μια στροφή στο μαζικό τουρισμό, μιμούμενοι, ετεροχρονισμένα, μοντέλα άλλων περιοχών όπως η Χαλκιδική και η Σκιάθος. Αποτέλεσμα, είναι η σύγχηση, μια και ο μαζικός τουρίστας έχει άλλους προορισμούς που του προσφέρουν πολύ καλύτερα αυτό που ψάχνει, ενώ ο εναλλακτικός επισκέπτης (που είναι και ο παραδοσιακός θαμώνας του Πηλίου) θεωρεί οτί το Πήλιο χάνει την ταυτότητά του.

Όσον αφορά το μέλλον είμαστε απόλυτα απαισιόδοξοι, ειδικά, αν κρίνουμε από την επίσημη αντίδραση ενάντια στην πρόσφατη απόφαση αφαίρεσης των γαλάζιων σημαιών από όλες τις παραλίες του δήμου μας. Χωρίς ίχνος αυτοκριτικής και ανάληψης ευθυνών, επικρατεί η άποψη ότι πέσαμε θύμα συνομωσίας και ακολουθείται η τακτική σπίλωσης και υποβάθμισης του διεθνούς προγράμματος και του φορέα διαχείρισής του. Την ίδια στιγμή εύκολα διαπιστώνει κανείς το δίκαιο της απόφασης, αντιπαραθέτοντας την υπάρχουσα κατάσταση με τα επίσημα κριτήρια όπως αυτά δημοσιεύονται στον ιστότοπο του προγράμματος (www.blueflag.org), τα οποία όχι μόνο δεν είναι παράλογα, αλλά εγγυόνται μια ουσιαστική ποιοτική αναβάθμιση.

Εκπέμπουμε, λοιπόν, σήμα κινδύνου και ζητάμε την ευαισθητοποίηση φορέων, ΜΜΕ και πολιτών προκειμένου να διατηρηθεί ο φυσικός "παράδεισος" του Πηλίου, το οποίο παραμένει μια από τις τελευταίες οάσεις φυσιολατρικού τουρισμού. Δεν είμαστε εναντίον της εξέλιξης, αλλά διαφωνούμε με τους παρόντες όρους, που οδηγούν ταχύτατα σε καταστάσεις μη αναστρέψιμες. Θεωρούμε την περιοχή μας ιδανικό τόπο για εφαρμογή στρατηγικών βιώσιμης τουριστικής ανάπτυξης. Αρκεί, αυτή να γίνει με τρόπο ουσιαστικό και να μην πέσει θύμα της μάστιγγας της εποχής μας, που δεν είναι άλλη από τον εκφυλισμό των εννοιών.


Με εκτίμηση,

(κατά αλφαβητική σειρά)
Βαϊνόπουλος Απόστολος
Βασιλείου Χαρίκλεια
Βουρδούμπα Τάνια
Δημητρίου Βασίλης
Ζαβιτσάνος Δημήτρης
Καλαφάτης Αριστείδης
Κασσίδης Βασίλης
Μαρίνου Ευαγγελία
Μάρτζος Χρήστος
Όλκας Θωμάς
Πάνος Κωνσταντίνος
Παπουτσής Απόστολος
Ποριανός Βασίλης
Ράικος Δημήτρης
Σαμαρόπουλος Βύρων
Τσιάρας Κομνηνός
Holland Claire
Lau Uwe